Ben bakıyorum, ürünler hasat mevsiminde bazen internet sayfalarında, bazen gazetelerde boy boy resimler çıkıyor. Çok gurur verici.
Ne yazık ki, çoğu ürünler ayak altında kişiliksiz tüccarların elinde, değerine uymayan fiyatlarla satılıyor.
Bu üreticiler arasında bir organik bağ yok.
Bu emekçiler kendi aralarında birlikte çalışmamışlar.
Tüccarlar kendi aralarında bir ilişki kurmuşlar, o da çıkarlara dayanıyor.
Ben anlamıyorum, bunlar bir kooperatif aracılığıyla kendileri üretilip pazarlamazlar mı?
İtalya’da elma, meyve, sebze ürünleri kendileri üretip pazarlıyorlar, yani üreticiler endüstrileşmişler, bu yüzden sokakta pazar aramıyorlar, kendileri üretip işleyip pazarlıyorlar, hem de yerinde.
Bizde bakıyorum, şuranın üzümü, buranın şu cins üzümleri diyorlar, binlerce ne işe yarar.
Bizde kaç meyve üzüm şarap fabrikası var, bunlar kim işliyor, bunlar üreticiyle ne kadar ilişkisi var, onlara yönelik ne sorumluluklar var?
Bırakın üreticiye sorumluluk, tüketiciyi ne kadar korurlar, ne bağlantıları var?
Kullandıkları malzemeler ne kadar sağlıklı, bu konuda kaç modern laboratuvar var, tüketiciler bunlarla bilgi içindeler mi? Bizde ürün çeşitleri, bunlarda hangi tipe yansıyor?
Örneğin, üzüm sadece yemek için mi, yoksa şarap, sirke, üzüm suyu ve üzüm özü için mi?
Sebzede öyle. Bu sebzede değerler yapılıyor, bunlar ne gibi vitaminlere sahip, bunlar vitaminler değerlendiriliyor mu?
Alışmışız buğdayı biz yetiştiriyoruz, unu, makarnayı, şehriyeyi dışardan alıyoruz.
Üzümü biz yetiştiriyoruz, ama şarabı, sirkeni, üzüm suyunu dışardan alıyoruz.
Sebzeyi biz yetiştiriyoruz, vitaminini dışardan alıyoruz.
Bu durum çoğaltılabilir.
Örneğin, sığırları biz yetiştiriyoruz, sucuğu, pastırma ve et ürünlerini dışardan alıyoruz. Burada bir yanlışlık yok mu?
Biz üretici miyiz, yoksa tüketici miyiz?
Daha karar veremedik.
Görülüyor ki hiçbir konuda kurumlaşmamışız.
Nasıl olacak muasır medeniyet?
Onlar üretecek, biz de tüketeceğiz, böylemi dünyayla yarışacağız?
Her şeyin başı üretim, bilim, teknik eğitim.
Bizim başkan şunu dedi, bizim parti şunu dedi, şeyh bunu dedi.
Yani nasıl bir kişiliksiz bir toplumuz. Bu konuda hiç mi söyleyecek veya düşünecek bir şeyimiz yok?
Bu bir kişiliksiz yozlaşma, bilinçsiz bir zavallı insanlarız. Nerede yaşadığımız, köyde, kasabada, şehirde, ülkede olan bitenlerden hiç mi sorumluluğumuz yok?
O zaman ağlamayın, bizi kandırıyorlar, soyuyorlar, bizi yoksullaştırıyorlar. Bunlar olurken sen neredesin?
“Ben de kahvede okey oynuyorum.”
Ne dersiniz, bizler ne zaman akıllanacağız, ne zaman uşaklıktan kurtulacağız, ne zaman kendi sorunlarımıza birleşerek kendimiz sahip çıkacağız?
O zaman çok şey değişecek, ve isterseniz bunu siz değiştireceksiniz, bizler birlikte değiştireceğiz, zorda olsa bir gün başaracağız, ama ilk olarak bu bilince ulaşmamız gerekiyor.
Kula kul olmaktan ziyade, kamil insan olmaya talip olmalıyız.
