Kara talihimiz midir nedir bilinmez
Akşam iş dönüşü yorgun argın eve zor atıyorum kendimi. Yemeğimi yiyor televizyonun karşısına geçip, bağdaş kurup günün yorgunluğunu, stresini şöyle bir üzerimden atmak istiyorum. Hanım tarafından uydu anteni almamıza izin çıkmadığı için ancak yerel kanalları Rus ve Ukrayna kanallarını izleyebiliyorum. Zaman zaman güzel programlar, filmler, belgeseller yorgunluğumu biraz olsun unutturuyor. Hele o aslanların, timsahların gizemli dünyası bayağı ilgimi çekiyor. Yaratıcının mükemmelliğini bir daha, bir daha, bir daha idrak ediyorum ve hayranlığım kat kat perçinleniyor.
En sevdiğim programlardan birisi de Haberler. Haberler başladığı zaman dış dünya ile irtibatım kesiliyor, tabiri caiz ise top atılsa duymuyorum. Kızımın deyimi ile çevrim dışı oluyorum. Haberler ilgimi çekiyor. Ukrayna ve Rusya çevresine çok duyarlı iki önemli devlet. Komşu devletlerde olanları çok iyi takip edip hemen gündeme taşıyorlar. Güzel haberler Türkiye’nin hanesine bir artı olarak yazılıyor. Ancak bunun yanında olumsuz, kötü haberler de aynı anda yankı buluyor. Gerek Ukrayna’nın gündemine gerekse Rusya’nın gündemine taşınıyor. Kuş gribi ile ilgili haberler yayınlandığı zaman bütün Türkiye’nin kuş gribi hastalığına yakalandığını hayatın bitme noktasına geldiğini düşünmüşlerdi…
Biraz bizim boyalı basınımızın biraz da buradaki iyi niyetli olmayan basının tutumuyla olay tamamen bir trajediye dönüşüyor.
Türkçe öğrenen öğrencilerime Türkiye’yi, Türk insanını, Türk eğitim sistemini anlatıyorum. Türkçelerini geliştirip, Türk kültürünü tanımaları için mutlaka Türkiye’ye gitmeleri hususunda telkinlerde bulunuyorum. Öğrenciler iyiden iyiye bu fikiri benimsiyorlar. Olay tamam gibi. Ertesi gün derse geliyorlar, Türkiye’ye gidip orada staj yapma fikrini askıya aldıklarını söylüyorlar. Buna şaşırıyor sebebini soruyorum. Ailelerinin bir gün önceki haberleri seyrettiğini ve Türkiye’de öğrenci olayları çıktığını, Türkiye’nin güvenli bir yer olmadığını düşündüğünü söylüyor. Üç beş provakatörün yaptıkları karşısında elimiz kolumuz bağlanıyor. Bizim aylarca uğraşıp anlattığımız güzellikler 30 saniyelik abartma bir haber sayesinde suya düşüyor. Biz meselenin öyle olmadığını anlatmaya çalışsak da nafile. Moral bozukluğu içinde umutlarımızı yitirmemek için kendimizi zor tutuyoruz.
Moskova’da uzun yıllar yaşamış birisi olarak son birkaç gündür aşırı milliyetçilerin Moskova’lı yabancılara yaşattığı olayları ibretle takip ediyorum. Olay basitleştirilmiş ve geçici bir problemmiş gibi lanse edilmeye çalışılıyor. Dünya basınında da geçiştiriliyor. Kazın ayağı böyle midir, değil midir?… Ben Rusları ve Ukraynalıları seven birisi olarak bu konuda fazla detaya girmeden konuyu burada noktalamak istiyorum.
Bizim basınımızın bu olayları iyi okumalı. Yaptıkları sorumsuz gazeteciliğin kötü sonuçlara yol açabileceğini hatırlatarak sorumlu gazeteciliğe davet ediyorum. Kara talihimiz midir nedir bilinmez ama kabak bizim başımıza patlıyor, kaybeden yine biz oluyoruz.
Tarkan Tekten, Akademisyen, Güney Ukrayna Milli Pedagoji Üniversitesi, Türk Dili Öğretim Görevlisi
