Sükutun çığlığında yaralı bir ceylanım,
Sarılmış avcılarla bakıyorum dört yanım.
Halden bilmez avcılar, her biri cellat gibi,
Karanlık otağ oldu, ışıl ışıl cihanım.
Avcılar namluları tam kalbime doğrultmuş,
Çekiyorlar tetiği, yere akıyor kanım.
Dert bir değil bin değil ben gebe bir ceylanım,
Atiye körpecik bir yavru doğuracağım.
Bu hakikat ceylanı, tohumu Haktan inmiş,
Yüreğimde mayalı, vakti bekliyor canım.
Ama şimdi yaralı yerde yatan ceylanım,
Işıktan bir yavruyu arza bırakacağım.
O büyür o çoğalır ceylan gözlü hakikat,
Elbet onu hıfz eder yaratanım, cananım.
Bu ceylan başka ceylan, tılsımlı bakışları,
Onda benim resmim var, nakış nakış her yanım.
Ona benim rengimden, yüreğimin ufkundan,
Parlak bir kırmızı renk sunmuş, şafağım, tanım.
Canavar olmaktansa seçtim ceylan olmayı,
Masumiyette benim, Yakup, Yusuf, Kenan’ım.
Derdi olmayan bilmez, bilmenin ölçüsü var,
Sırrımı saklamakta, mayalandı cinanım..
Allah Resulü dizi benim baş koyduğum yer,
Başka dizler gurbettir, başka dizler zindanım..
O bilir bu dilimi, benim dilim çileden,
Onda yarama çare, onda benim dermanım.
Yavruma da bir aşkı, yürek rahmimde verdi,
Ondan bir soluk nefes, sevgili yaratanım.
Eğer ölürsem dostlar, gözlerimi kaparsam,
Beni Hakk’a götürsün ötelerde sultanım.
O benim klavuzum, bedrekam ve rehberim,
Onun şefaatinde benim emn u emanım..
M. Erdoğan
