Ha orada ha burada her gün
Ölüyor insan
Gerek dağ başında gerek otoyolda
Vuruluyor insan
Ha onun için ha bunun için
Aç kalırken emeği alın teriyle yoğrulurken
Yüreğinden vuruluyor insan
Dayanmaz bir annenin yüreği
Her gün yıkılır bir evin direği
Sıra sıra vurulur insan
Gidiyor memleket tangır mangır
Çığlıklara kulak kapanmış
Bir şehitlik tutturulmuş gider
Ben sarılmak isterken yavruma
Yavrucuklar kucaktan kayar gider
Neden neden Bu memleket
Her şeye aç her şeye hasret
Unutmuşlar bizi, Unutmuş devlet
Her şey kapanmış yüzümüze
Kapanmış memleket
Yaşamak isterken ölümüne
Hayat bir kurşuna kısmet.
Düşünmek istemiyorum
Yorulmuşum kahrolmuşum
Yere düşen gencecik canlara
Şehit demişler onlara
Mertebe vermişler
Şehitlik bu kadar önemli ise
Neden beyler çocuklarını hak yoluna
Halk yoluna kurban etmezler
Neden seçerler gencecik yavrularımızı
Akıtırlar yol ortasında kanımızı.
Halen ben anlamış değilim.
Selim Keleş
